Tag archieven: Boekvertalen

Mijn boekvertalingen – de boekenoogst

Mijn boekvertalingen moesten dit jaar even geduld hebben. Een fikse griep had me in de eerste weken van dit jaar geveld. Eindelijk ben ik vol enthousiasme weer van start. Fijn, want er lagen heel mooie nieuwe boekprojecten op mij te wachten. Twee romanvertalingen, bijvoorbeeld en de vertaling van een jeugdklassieker. Maar ook de coördinatie van een reeks jeugdboeken non-fictie voor basisschoolkinderen. Ondanks de griep is 2024 toch heel goed van start gegaan.

Voordat de boeken klaar en gepubliceerd zijn gaan er altijd heel wat maanden overheen waarin er veel mensen aan werken: auteur, vertaler, persklaarmaker, vormgever, corrector, drukker… Mijn werk zit aan het begin van het proces dus het duur altijd even voordat ik het eindresultaat in handen heb.

Zie hier de ‘oogst’ van de noeste arbeid in 2022, verschenen in 2023.

Ik vertaal niet alleen boeken. Deze projecten nemen vaak enkele maanden in beslag en daarnaast is er ruimte voor meer zakelijke vertalingen. Bedrijven en particulieren kunnen bij mij terecht voor allerlei soorten vertalingen: ‘gewone’ vertalingen en beëdigde vertalingen.

Heb je een vertaling nodig, bijvoorbeeld een toeristische vertaling, een journalistieke vertaling of de vertaling van notariële stukken, neem dan gerust contact met me op.

De plannen voor 2022

De bubbels zijn uitgebruist, de oliebollen ingedaald, de vakantie voorbij. Kortom, 2022 is nu echt begonnen. Goede voornemens maak ik nooit, maar een aantal wensen en plannen voor dit jaar heb ik wel.

1 Een roman vertalen

Ik wil dit jaar een steengoede roman te vertalen. Zo’n roman die je in één adem uitleest en die nog lang nazindert in hoofd, lijf en leden. Niet dat het per se een  bestseller moet zijn of worden, maar zo’n boek dat voor mij een bestseller is. Een boek dat ik in één adem wil vertalen. Ik ben daarom al bezig een lijstje te maken van Italiaanse boeken die ik wil lezen en misschien zit er zo’n boek bij en maak ik er dan een leesrapport van om het te signaleren bij uitgeverijen. Fingers crossed.

2 Een heel mooi kinderboek uitgeven

Met mijn collega Rianne Aarts run ik een kinderboekenfonds, La zeta. We hebben al een aantal erg mooie jeugdromans uitgegeven. Die hebben nog niet veel bekendheid en ik hoop natuurlijk dat daar in 2022 verandering in komt, misschien wel door het prachtige boek dat we nu op stapel hebben. Het bestaat uit twee (waargebeurde) verhalen, elk over een kind dat om eigen reden het huis in Syrië verlaat en de woestijn doortrekt, die ineen gevlochten zijn door de Italiaanse kinderboekenauteur Gabriele Clima. Ik vertel er later meer over.

3 Mijn boek over Umbrië vernieuwen

In 2015 verscheen mijn boek Umbrië in geuren en kleuren bij Uitgeverij Edicola. Intussen is het boek wel aan een update toe. In het najaar van 2022 zal die update dan ook verschijnen en ik ben al druk bezig met het bijwerken van allerlei nieuwe informatie over de mooiste regio van Italië. Op de cover komt een foto van de borgo (kasteeldorp) waar ik in 2021 trotse eigenaar van een huis ben geworden. Een deel van de update hoop ik daar te schrijven. Ik kan niet wachten.

(Oude cover. De nieuwe houden we nog even geheim)

Voornemens, wensen of plannen? Ach, ik doe gewoon weer mijn best er een mooi jaar van te maken. Misschien een jaar waarin ik iets voor jou kan betekenen. Neem gerust contact met me op.

Wat zijn jullie plannen en voornemens?

Vertalers als uitgevers: boekvertaling in eigen beheer

Vanavond herhaal ik bij KTV Kennisnet mijn webinar over het uitgeven van je boekvertaling in eigen beheer. Een lezing voor vertalers die spelen met de gedachten dat ene prachtige boek dat ze zo graag zouden vertalen, in eigen beheer uit te geven. Zes jaar geleden ging ik zelf dat avontuur aan. Intussen zijn er bij mijn uitgeverij vijf mooie jeugdboeken verschenen en avonturier ik inmiddels samen met mijn vertaalcollega Rianne, want samen is wel zo leuk.

In 2015 verschenen de eerste drie jeugdboeken bij mijn uitgeverij La zeta: 2 detectives over de sullige inspecteur Sarti en een thriller over jongeren die betrokken raken bij de maffia op Sicilië, Maffiajongen. Aangezien ik naast mijn vertaalpraktijk ook een klein dienstverband heb bij een educatieve uitgeverij wist ik wel ongeveer wat er allemaal bij kwam kijken, dacht ik.

De eerste stappen vielen niet mee. Ik moest nu alles zelf doen, van het aankopen van de vertaalrechten, tot het beslissen over de kleur van het papier waarop gedrukt moest worden. Ook kreeg ik te maken met allerlei administratieve zaken waar ik me op de uitgeverij nooit mee bezighield: ISBN aanvragen, vaste boekenprijs opgeven, NUR-codes en metadata bepalen. Ik bracht het tot een goed einde, na hard werken lagen de boeken op de plank. Ik was enorm trots.

Boekvertaling in eigen beheer – je boek promoten

Maar de boeken moeste wel ook weer van de plank af!

Het verkopen van de jeugdboeken bleek veel moelijker dan ze te maken. Met vallen en opstaan, leerde ik wat werkt en wat niet werkt. Een website, Twitter, Facebook, Instagram, mailings, recensies …
En in 2018 vroeg ik mijn intussen min of meer vaste vertaalcollega Rianne of ze het avontuur samen met mij wilde aangaan om nog twee boeken uit te geven. Ik had geluk, ze was enthousiast!

Samen zijn wij de trotse vertalers en uitgevers van Een brief met vlechtjes (van Cristian Antonini) en Het geheim van Michelangelo (van Carlo A. Martigli) die allebei door verschillende recensenten van kinderboeken met maar liefst 4 sterren werden beoordeeld.

Hier zijn onze boeken te koop

Al onze boeken zijn te koop bij de lokale en de online boekhandel, maar ook rechtstreeks via onze eigen website. Neem er gerust een kijkje.

Sto ancora imparando – Een leven lang leren

Een leven lang leren - 'Ik leer nog steeds,' zei Michelangelo op 87-jarige leeftijd.

Michelangelo zei het zelfs op 87-jarige leeftijd: ‘Sto ancora imparando’ – Ik leer nog steeds. ‘Een leven lang leren’ heet het in moderne bewoordingen en het wordt op allerlei vlakken actief gestimuleerd en mogelijk gemaakt. Als zo veel mogelijk mensen hun hele loopbaan blijven leren en ontwikkelen, is dat namelijk goed voor de mensen en goed voor de samenleving. Michelangelo studeerde en probeerde zijn hele leven nieuwe dingen, om zichzelf te verbeteren, maar ook uit puur interesse.

Mentor

Als ZZP’er zorg ook ik dat ik regelmatig cursussen of workshops volg. ‘Een leven lang leren’ houdt je scherp en schept nieuwe mogelijkheden. Zo volgde ik in 2020 de cursus ‘Trainer of Literary translation’ (via de link mijn verslag hiervan) met een subsidie van het Expertisecentrum Literair Vertalen (ELV). De cursus werd verzorgd door het ELV, samen met het Britse en het Italiaanse letterenfonds. Buiten nieuwe inzichten, kennis en contacten leverde mij dit ook zakelijk nieuwe kansen. Zo mag ik dit jaar mentor zijn van een student literair vertalen Italiaans van het ITV. Een student die deze opleiding overigens geheel in vrije tijd volgt, gewoon uit interesse. Zij vertaalt voor het eerst een boek, onder begeleiding van mij, voor de eerste keer mentor/trainer. Stiamo ancora imparando!


Het mentoraat betreft de vertaling van detectiveroman La misura del tempo van Gianfranco Carofiglio. De roman vertelt het verhaal van advocaat Guido Guerrieri, die te maken krijgt met de problemen van een oude jeugdvlam. Haar zoon dreigt veroordeeld te worden voor moord, maar is, naar haar zeggen, onschuldig: hij was op het moment van de moord bij haar. Haar eerste advocaat, die op leeftijd was, is plotseling overleden. Kan Guido haar zoon helpen?
Het verhaal is niet alleen boeiend qua plot en bespiegelingen, maar biedt ook een realistische kijk in het leven van de advocaat, inclusief juridisch jargon. Pagina’s lange processtukken maken onderdeel uit van het verhaal, wat de vertaling van dit boek mede tot een mooie uitdaging maakt.

Bekijk mijn dienstverlening of stel een vraag over wat ik voor jou kan betekenen.

Psychoanalyse aan de keukentafel

Een nieuwe boekvertaling

Ik, jij, wij - Vittorio Lingiardi

Tijdens de hete zomermaanden waren mijn collega Rianne Aarts en ik druk met de Nederlandse vertaling van Io, tu, noi. We gingen de confrontatie aan met onszelf, onze naasten en de vele citaten die dit boek van psychanalyticus en psychiater Vittorio Lingiardi rijk is.

Op 22 september verscheen Ik, jij, wij Een boek dat losjes is geschreven en ondanks de vele theorieën die de revue passeren, daardoor toch makkelijk leesbaar. Om zijn uiteenzettingen te verduidelijken haalt Lingiardi citaten aan uit de wereldliteratuur, film en toneel uit alle tijden. Maar alles op een ongedwongen manier, alsof hij bij je aan de keukentafel zit.

In een tijd waarin we misschien weer net iets teveel tijd doorbrengen met anderen, is dit een mooi boek om te reflecteren op onszelf en ons eigen gedrag.

Brieven als inspiratiebron voor romanschrijvers

Het alweer even geleden dat ik een blog schreef op deze pagina. Dat betekent niet dat ik stilzat, maar juist dat ik het heel druk had. Bijvoorbeeld met boeken vertalen. In dit blog vertel ik je over twee boekvertalingen die ik het afgelopen jaar heb gemaakt, die een brief in de hoofdrol hadden.

Brieven. Gesloten komen ze bij je aan. Je opent de envelop, vouwt het vel open, begint te lezen. Langzaamaan onthullen de gedachten van de schrijver zich. Meestal lees je een brief in een ruk uit. Brieven intrigeren en ze zijn een bron van inspiratie voor schrijvers.

De verloren brief – Cristina Caboni

De verloren brief - boekvertaling

Als Sofia na haar scheiding zichzelf opnieuw moet uitvinden, pakt ze haar oude hobby en werk van antieke boeken restaureren weer op. In een antiquariaat in Rome ontdekt ze een heel bijzonder boek van een van haar favoriete schrijvers. Het is gehavend, maar ze houdt zo van de schrijver en ze wil niets liever dan dit exemplaar in ere herstellen. Thuis, in haar werkkamer, vindt ze tussen het omslag en de schutbladen een verborgen brief. Geschreven door Clarice, een boekbindster uit begin negentiende eeuw. De brief onthutst en intrigeert Sofia. Het lijkt alsof Clarice het rechtstreeks tegen haar heeft! En ze laat er geen twijfel over bestaan: Clarice heeft nog meer brieven verstopt. Om haar verhaal te vertellen, om niet vergeten te worden, om erkend te worden.

Sofia gaat op zoek naar de verloren brieven en stukje bij beetje reconstrueert ze het dramatische levensverhaal van Clarice, dat zich steeds meer met dat van haarzelf verstrengelt.

Vertaald uit het Italiaans met Rianne Aarts voor Xander uitgevers
Oorspronkelijke titel: La rilegatrice di storie perdute

Een brief met vlechtjes – Christian Antonini

Een brief met vlechtjes

In Een brief met vlechtjes is de hoofdpersoon een brief! Johanna wordt door haar vader als een postpakket, als een brief, verstuurd met de goederentrein van Mexico-Stad naar El Paso in Amerika. Hij plakt een stel postzegels op haar jurk en het adres van Johanna’s moeder, in Amerika, en zo vertrouwd hij haar toe aan de zorgen van het treinpersoneel.

In de trein verveelt de eigenwijze Johanna zich al snel. En aangezien ze een brief is, en dus verhalen bij zich draagt, en de liefde van haar afzender, praat ze honderduit. Zo maakt ze kennis met de passagiers en het voltallige treinpersoneel. Ook met de machinist en de stoker van wie ze leert hoe de stoomlocomotief werkt en hoe je een stoomtrein bestuurt.

Ondanks de goede zorgen van het treinpersoneel, kan dit niet voorkomen dat de trein wordt overgenomen door de legendarische Pancho Villa, kopstuk in de Mexicaanse revolutie, begin twintigste eeuw. Wanneer een deel van de revolutionairen zich tegen hun keert en de machinist uitschakelt, komen alle passagiers in gevaar. De dappere Johanna zint op een oplossing, want ze wil kost wat het kost de liefde van haar vader, en zichzelf, veilig naar haar moeder brengen.

Vertaald uit het Italiaans met Rianne Aarts voor La zeta boeken.
Oorspronkelijke titel: Una lettera coi codini

Piratenverhalen (Emilio Salgari)

Omdat ik de laatste hand leg aan mijn vertaling van De Zwarte Piraat van Emilio Salgari, leek het me leuk iets te vertellen over deze Italiaanse schrijver. Hij heeft een omvangrijk aantal boeken schreven waaronder veel piratenverhalen, maar hij is in Nederland vrij onbekend gebleven.

Emilio Salgari (Verona 1862 – Turijn 1911), zijn naam zegt maar weinigen iets. Misschien ken je wel de piraat Sandokan, de Tijger van Maleisië. Met  zijn vriend Yanez strijdt hij in de Zuid-Chinese Zee tegen vooral Nederlandse en Britse kolonisten.

Salgari schreef al zijn verhalen over verre, exotische oorden, hoewel hij zelf nooit een voet buiten Italië zette. Met ongebreideld veel fantasie schreef hij zijn verhalen. Piraten waren  een geliefd onderwerp. Naast zijn serie piratenverhalen over Sandokan, schreef hij de series De kapers van de Bermuda (I Corsari delle Bermude) en De kapers van de Caraïben (I Corsari delle Antille).

De zwarte piraat

In die laatste serie staat de Zwarte Piraat centraal, de schrik van de Spanjaarden wier galjoenen hij kaapte vanuit het piratenbolwerk Tortuga-eiland, een rotseiland in de buurt van Haïti. De Zwarte Piraat werkte in opdracht van de Engelsen en de Fransen.

In de boeken komen vaak elementen uit de werkelijkheid terug. Zo bestaat Tortuga-eiland dus echt en heet een van de beste vrienden van de Zwarte Piraat Olonnais. Olonnais was ook de bijnaam van Jean David Nau, een beruchte Franse piraat in het Caraïbisch gebied in de zeventiende eeuw. Salgari noemt hem echter Pietro Nau of Olonese.

Eeuwige roem?

Hoewel de Italiaanse filmproductie van Sandokan in Nederland beroemd werd, werden Salgari’s boeken dat niet. Zijn boeken leverden Salgari überhaupt niet veel op, ook niet in Italië, hoewel hij volgens zijn contracten met uitgevers maar liefst drie nieuwe boeken per jaar moest afleveren. Het werd hem te veel en in 1911 pleegde hij zelfmoord.

Hij schreef eerder aan een bevriend schrijver:

« La professione dello scrittore dovrebbe essere piena di soddisfazioni morali e materiali. … Debbo scrivere a tutto vapore cartelle su cartelle, e subito spedire agli editori, senza aver avuto il tempo di rileggere e correggere. »

‘Het schrijversleven zou vol moeten zijn van morele en materiële geneugten. … Maar ik schrijf op volle kracht vel na vel vol, en ik moet ze meteen opsturen naar de uitgevers, zonder tijd te hebben om ze zelfs maar na te lezen of te verbeteren.’

Dankzij uitgeverij De Wakkere Muis kunnen in elk geval Nederlandse kinderen kennismaken met het oeuvre van Emilio Salgari. In de serie Klassiekers verschenen Sandokan de piraat, Jolanda, dochter van de Zwarte Piraat en binnenkort dus ook het eerste deel van de Piraten van de Caraïben, De Zwarte Piraat. Gelukkig heb ik nog even tijd om mijn vertaling goed na te lezen en te verbeteren.

Hoe kwam jij dit jaar in kerststemming?

Vertaling van kerstverhaal A Christmas Carol

Kerst zit er weer op, de kinderen weer naar school, binnenkort worden de dagen weer langer. Terugkijkend heb ik het gevoel dat het kerstfeest aan magie inboet. Ik leef er minder hoopvol naartoe, het gaat sneller voorbij en dan blijft enkel de rommel van de kerstboom, die op tijd aan straat moet liggen, over. Zou het de leeftijd zijn, dat ik Kerst de laatste jaren minder intens beleef?

Een Kerstverhaal - Geronimo Stilton

Een Kerstverhaal

Dit jaar was het toch anders. Al voor de Kerst kon ik beginnen met in de stemming komen. Ik begon namelijk aan de vertaling van A Christmas Carol, ofwel Canto di Natale, want ik vertaalde vanuit het Italiaans naar het Nederlands. Het betrof een Italiaanse bewerking door Geronimo Stilton, die door De Wakkere Muis in Nederland uitgegeven wordt (Kerst 2015). Aangezien ik warme jeugdherinneringen aan het verhaal heb, had ik er enorm veel zin in om met Charles Dickens in de kerststemming te komen.

Hoewel, in de stemming komen. Ik kwam er dus niet echt in. Natuurlijk, ik ken het verhaal goed, heb het origineel gelezen en meerdere filminterpretaties gezien. Maar allemaal lang geleden. En dat kerstgevoel was weggezakt. Hoe zat dat ook weer met delen, met vrolijk samen feesten en authentiek gezellig brandende kaarsjes. Ik vertaalde, maar was niet tevreden. Kon de woorden niet goed vinden. Hoe ging ik dat gevoel dat ik vroeger zelf had bij dit ultieme kerstverhaal overbrengen op kinderen van nu?

Een beetje balorig bladerde ik op een middag in de plaatselijke krant. En waar het hart vol van is … Mijn oog viel op een kleine advertentie: The Scrooge-experience. Wat was dat? Nieuwsgierig surfte ik naar de website van het Theater aan de Parade in Den Bosch en las over een ‘interactieve toneelvoorstelling, met stadswandeling’. Maar liefst 76 acteurs deden mee op verschillende locaties in de stad. Vanaf 8 jaar. Precies voor de doelgroep van mijn boekvertaling! Daar moest ik heen.

de woorden wervelden door mijn hoofd

Ik boekte voor mijn hele gezin (waarvan een aantal leden van de doelgroep is). En we hadden een super avond. In de oude binnenstad trokken we langs oude panden – een rusthuis, het armenhuis – en we ontmoetten, met de geesten van Verleden, Heden en Toekomst, behoeftige reizigers, een snel individualistisch gezin en, natuurlijk, Scrooge en zijn geketende zakenpartner Marley. Het was intens, en we werden met de neus op onze eigen Scrooge-achtige trekjes gedrukt. Inclusief kans om het goed te maken! Scrooge speelde prachtig en leek zelfs wel een beetje op de vrekkige knager op de illustraties in het kinderboek met het kerstverhaal;-).

Ik had het gevoel weer helemaal te pakken, de woorden wervelden door mijn hoofd en ik had de dagen erna veel kladblaadjes nodig om die snel op te schrijven om ze bij het vertalen te kunnen gebruiken. Vanaf dat moment ging het als een trein en binnenkort kan ik de vertaling tevreden inleveren. Bedankt Scrooge-experience. Kerst 2015, kom maar op! Ik wens je nu alvast veel leesplezier met Een Kerstverhaal van Charles Dickens.

Misschien vind je deze blogs ook leuk:
Namen vertalen in een kinderboek ; Leesplezier met detectives ; Boekvertaling: mythes en taboes ; Vertalersworkshop op de Bolognabookfair 2014

Boekvertaling: mythes en taboes, wat klopt ervan?

Boekvertaling – vertalers met de billen bloot

boekvertaling Als ik aan een boekvertaling bezig ben, heb ik daar graag een kop thee en een stuk chocolade bij. Ik ben eraan verslaafd. Oei, is dat een van de zeven hoofdzonden?
Ook de literaire vertaaldagen stonden dit jaar in het teken van zonden en vertalers konden deze dag boete doen.

Er passeerden heel wat mythes en taboes de revue. Literair vertalen is een kunst – Nee hoor een ambacht. Je moet een boek eerst helemaal lezen, voordat je aan de boekvertaling begint. Om het goed te kunnen vertalen, moet je het mooi vinden. En boekvertaling maak je het best alleen, niet met meerdere vertalers tegelijk uit. Alles uit het origineel moet erin blijven: je mag geen dingen weglaten, veranderen, of verbeteren.
Klopt dat allemaal? Doen alle vertalers dat zo? Op de symposiumdag van de literaire vertaaldagen 2014 mochten vertalers met de billen bloot en konden hun vertaalzonden opbiechten.

Ik ging er met schroom naartoe, want nadat ik het programma had gelezen met bovenstaande informatie, realiseerde ik me dat ik waarschijnlijk heel wat af zondig. En hoewel ik kinderboeken vertaal en non-fictie, voelde ik me toch aangesproken. Ik lees een boek niet altijd voordat ik het vertaal, maar begin gewoon. Ik vind ook niet alle boeken even mooi, maar neem de opdracht dan toch aan. Ik heb het dan immers vaak ook nog niet gelezen en weet pas achteraf of ik het mooi vond.

Voor mij is het een pré om onbevooroordeeld aan een boekvertaling te beginnen, blanco. Zonder alvast zenuwachtig te zijn over eventuele vertaalmoeilijkheden in de vorm van culturele verschillen of beeldspraak of veel lastige lange zinnen. Ik kom ze gaandeweg tegen, slaap er een nachtje over (of een paar), loop een blokje om … en los ze dan gaandeweg op. Op een gegeven moment dienen de oplossingen zich vanzelf aan. Want wie veel vertaalt, vindt oplossingen. Dat komt omdat vertalen een ambacht is. Het ambacht van vertaalmoeilijkheden systematisch te lijf gaan, met alle strategieën die je je bewust of onbewust hebt eigen gemaakt. En dan is het daarna de kunst om die woorden en zinsconstructies te kiezen, die het best recht doen aan de stijl en impact van het origineel.

En ja, daar sneuvelt wel eens een stukje zin bij, er gaat een grapje af en er komt er eentje bij, een foutje wordt gecorrigeerd. Is dat een zonde? Als het functioneel is, wordt het boek er alleen maar beter van. Maar mag dat wel, een boek beter maken dan het origineel? Het was een geruststelling te horen dat de meeste van mijn collega’s zich bezondigen aan dezelfde dingen als ik. Er is immers meestal helemaal geen tijd om een boek vooraf te lezen en na te denken of je het wel of niet mooi genoeg vindt. Dingen weglaten en vervangen horen tot vertaalstrategieën die soms nodig zijn, juist om recht te blijven doen aan het origineel. Maar dan dat ene ding: mag je een boek beter maken dan het origineel? Sprekers en publiek waren het erover eens: de vertaling moet net zo goed óf slecht zijn als het origineel.

Hoe zit dat bij mijn kinderboekvertalingen? Voor mij is mijn grootste doel kinderen liefde voor lezen bijbrengen, mooie, duidelijke, ontroerende teksten maken waar Nederlandse kinderen warm van worden. Het heeft geen zin een boek zo te vertalen dat het ja heel dicht bij het origineel ligt, maar voor Nederlandse kinderen niet door te komen is. Of om een foutje dat in het origineel geslopen is, er maar in te laten staan omwille van het origineel. De vertaling van een kinderboek mag op die manier beter zijn dan het origineel.

Ik kwam gerustgesteld thuis. Achter mijn laptop denk ik terug aan een geslaagde vertaaldag. Ik drink een kopje thee en neem glimlachend een groot stuk chocola …

Misschien vind je deze blogs ook leuk:
Namen vertalen in een kinderboek ; Leesplezier met detectives ; Hoe kwam jij in de kerststemming? ; Vertalersworkshop op de Bolognabookfair 2014

Leesplezier met detectives

Detectives voor kinderen

In de jaren zeventig van de vorige eeuw waren de detectiveboeken van Enid Blyton De vijf detectives razend populair. Ook bij mijzelf. Ik heb er ik weet niet hoeveel verslonden. En nu lees ik ze met plezier met mijn zoon. De meeste kinderen houden van spannende boeken, waarbij ze kunnen dromen dat ze zelf de grote held van het verhaal zijn. Detectives zijn een heel goed voorbeeld van dit soort boeken, hoewel er maar weinig echt pure detectives voor kinderen bestaan. Ik vind het dus extra bijzonder dat ik nu zulke boeken mag vertalen: Inspecteur Sarti.

  Klassieke detective: Inspecteur Sarti

Cover_GitaarmoordNiet voor niets bestaan er veel boeken waarin kinderen een mysterie of een misdaad oplossen. Maar wat me erg aanspreekt in de serie over inspecteur Sarti, is dat ze anders zijn deze kinderboeken. Het is niet een kind dat op onderzoek uitgaat, maar de inspecteur, precies zoals de klassieke, pure detectives van bijvoorbeeld Agatha Christie en Detective Columbus. Wel wordt hij, al is het meestal bij toeval, geholpen door een jongen van dertien.
Ook het verloop van het verhaal is die van de klassieke detective: inspecteur Sarti zit soms op het verkeerde spoor, heeft tegenslagen, maar weet uiteindelijk de misdaden toch op te lossen. En de ontknopingen zijn zeker verrassend!

De juiste toon

Schrijver Loriano Macchiavello weet heel realistische personages neer te zetten met hun eigen sterktes en, vooral, zwaktes. Zowel de inspecteur als de jongen vertonen niet altijd even voorbeeldig gedrag, maar ze hebben beiden het hart op de juiste plaats. Het is een uitdaging om in de vertaling steeds de juiste toon te vinden om de personages ook zo neer te zetten als ze zijn. Niet te soft én niet te negatief. Dat betekent het boek een paar keer heel goed lezen, aantekeningen maken, vertalen, hardop teruglezen en veel veranderen. In een kinderboek is het dan nog eens extra belangrijk dat je oplet hoe dingen in gewoon Nederlands worden gezegd, omdat de kinderen het verhaal anders minder goed volgen. En de bedoeling is volgens mij toch om vooral te zorgen dat de kinderen een leuk en spannend boek kunnen lezen.

 Leesplezier

Ik heb de boeken uit de miniserie over Inspecteur Sarti zelf met veel plezier gelezen. Ik was echt tot het einde geboeid. En ook in het vertalen heb ik lol. Nu hoop ik natuurlijk dat ze mijn zoon straks net zo veel leesplezier bezorgen en dat ze lang bij ‘m op de plank blijven, net als bij mij De vijf detectives.

Misschien vind je deze blogs ook leuk:
Namen vertalen in een kinderboek ; Hoe kwam jij dit jaar in kerststemming? ; Boekvertaling: mythes en taboes ; Vertalersworkshop op de Bolognabookfair 2014