Omdat ik de laatste hand leg aan mijn vertaling van De Zwarte Piraat van Emilio Salgari, leek het me leuk iets te vertellen over deze Italiaanse schrijver. Hij heeft een omvangrijk aantal boeken schreven waaronder veel piratenverhalen, maar hij is in Nederland vrij onbekend gebleven.
Emilio Salgari (Verona 1862 – Turijn 1911), zijn naam zegt maar weinigen iets. Misschien ken je wel de piraat Sandokan, de Tijger van Maleisië. Met zijn vriend Yanez strijdt hij in de Zuid-Chinese Zee tegen vooral Nederlandse en Britse kolonisten.
Salgari schreef al zijn verhalen over verre, exotische oorden, hoewel hij zelf nooit een voet buiten Italië zette. Met ongebreideld veel fantasie schreef hij zijn verhalen. Piraten waren een geliefd onderwerp. Naast zijn serie piratenverhalen over Sandokan, schreef hij de series De kapers van de Bermuda (I Corsari delle Bermude) en De kapers van de Caraïben (I Corsari delle Antille).
De zwarte piraat
In die laatste serie staat de Zwarte Piraat centraal, de schrik van de Spanjaarden wier galjoenen hij kaapte vanuit het piratenbolwerk Tortuga-eiland, een rotseiland in de buurt van Haïti. De Zwarte Piraat werkte in opdracht van de Engelsen en de Fransen.
In de boeken komen vaak elementen uit de werkelijkheid terug. Zo bestaat Tortuga-eiland dus echt en heet een van de beste vrienden van de Zwarte Piraat Olonnais. Olonnais was ook de bijnaam van Jean David Nau, een beruchte Franse piraat in het Caraïbisch gebied in de zeventiende eeuw. Salgari noemt hem echter Pietro Nau of Olonese.
Eeuwige roem?
Hoewel de Italiaanse filmproductie van Sandokan in Nederland beroemd werd, werden Salgari’s boeken dat niet. Zijn boeken leverden Salgari überhaupt niet veel op, ook niet in Italië, hoewel hij volgens zijn contracten met uitgevers maar liefst drie nieuwe boeken per jaar moest afleveren. Het werd hem te veel en in 1911 pleegde hij zelfmoord.
Hij schreef eerder aan een bevriend schrijver:
« La professione dello scrittore dovrebbe essere piena di soddisfazioni morali e materiali. … Debbo scrivere a tutto vapore cartelle su cartelle, e subito spedire agli editori, senza aver avuto il tempo di rileggere e correggere. »
‘Het schrijversleven zou vol moeten zijn van morele en materiële geneugten. … Maar ik schrijf op volle kracht vel na vel vol, en ik moet ze meteen opsturen naar de uitgevers, zonder tijd te hebben om ze zelfs maar na te lezen of te verbeteren.’
Dankzij uitgeverij De Wakkere Muis kunnen in elk geval Nederlandse kinderen kennismaken met het oeuvre van Emilio Salgari. In de serie Klassiekers verschenen Sandokan de piraat, Jolanda, dochter van de Zwarte Piraat en binnenkort dus ook het eerste deel van de Piraten van de Caraïben, De Zwarte Piraat. Gelukkig heb ik nog even tijd om mijn vertaling goed na te lezen en te verbeteren.
